Drogi Rodzicu,

u Twojego dziecka wykryto cukrzycę i wydaje Ci się, że runął świat a życie zmieniło barwy....?

Jest to powszechna reakcja wśród osób, które usłyszały taką diagnozę swego dziecka. Bądź jednak świadomy, że nie jesteś sam. Liczba nowych zachorowań stale rośnie, co oznacza, że osoby chorujące na cukrzycę można spotkać wszędzie: w przedszkolu, szkole, w klubie sportowym i na obozie narciarskim. Bez przeszkód realizują one swe pasje i marzenia, w pełni korzystając z życia.

Jeśli opanujesz wiadomości o cukrzycy i nauczysz się właściwie postępować ze swoim dzieckiem w nowej sytuacji, w jakiej się znaleźliście, wszystko wokół odzyska właściwy wymiar. Poradnia diabetologiczna, pod opieką której jest Twoje dziecko, wyposażyła je w pompę insulinową, a Ciebie w materiały dydaktyczne, które krok po kroku poprowadzą Was przez cukrzycę, pozwalając ją zrozumieć i oswoić lęk.

Jak pomóc Twojemu dziecku zrozumieć cukrzycę? Jak pomóc innym dzieciom, które bawiąc się z Twoim, nie zawsze wiedzą, jak się zachować, widząc pompę insulinową?

Z pomocą przyjść Ci może bajka terapeutyczna pt. „Jeżyk Igiełka, czyli co się wydarzyło za Wielkim Dębem”. Sympatyczne zwierzątka z sukcesem podejmują się misji ratowania ich przyjaciółki Lanki, która za sprawą nieuważnej wróżki Gapiuszki zapadła w sen. Ta metaforyczna opowieść pomoże dzieciom zrozumieć, czym jest pompa insulinowa, nauczy, jak pomóc koleżance czy koledze znajdującym się w śpiączce hipoglikemicznej. Ta historia pomoże też Twojemu dziecku uwolnić się od lęku i na nowo odzyskać poczucie bezpieczeństwa w grupie rówieśniczej.

Serdecznie pozdrawiam Sylwia Dybkowska magister pielęgniarstwa Uniwersyteckie Centrum Kliniczne Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Oddział Kliniczny Diabetologii Dziecięcej

Jednym z najbardziej niepożądanych zjawisk w życiu dziecka jest choroba, zwłaszcza choroba przewlekła. Taką właśnie jest cukrzyca. Jej charakter naraża dziecko na ból (iniekcje, nakłucia), pobyty w szpitalu,złe samopoczucie, liczne utrudnienia w codziennym funkcjonowaniu. Powoduje konieczność jego aktywnego uczestnictwa w leczeniu, wzięcia przez nieodpowiedzialności za własne zdrowie. Wymaga respektowania obowiązku wprowadzenia zmian w dotychczasowym stylu życia.

Dziecko chore funkcjonuje w wielu środowiskach ściśle ze sobą powiązanych i wzajemnie współpracujących: w rodzinie, szkole, zakładzie leczniczym i w tym, które jest szczególnie istotne dla jego rozwoju - w środowisku rówieśniczym.

Choroba nie może prowadzić do jego izolacji, ograniczać kontaktów z kolegami, powodować poczucia inności. Dziecko z cukrzycą, tak jak inne dzieci, powinno brać udział w każdej aktywności, mieć te same prawa i obowiązki. Powinno również przebywać w tej samej przestrzeni, w której są inne dzieci i mieć zapewnione takie warunki, które pozwolą mu się uczyć, bawić i rozwijać pomimo choroby.

Dziecku z pompą insulinową - kiedy będzie to potrzebne – należy udzielić niezbędnej pomocy i wsparcia. Dlatego też trzeba upowszechniać wiedzę o cukrzycy, o funkcjonowaniu dziecka z pompą insulinową. W przeciwnym wypadku , doświadczy ono w środowisku, w którym żyje, bolesnej izolacji.

Wsparcie, które otrzyma chorujący malec, pozwoli mu na uzyskiwanie coraz większej autonomii, spowoduje wzrost zaufania do samego siebie, przyczyni się do zwiększenia odpowiedzialności za podejmowane decyzje. Z czasem zacznie on samodzielnie rozwiązywać swoje problemy, a kiedy będzie trzeba – w sposób nieskrępowany poprosi o pomoc.

Akceptacja środowiska pozwoli mu poradzić sobie z trudnymi do przeżywania emocjami - z poczuciem krzywdy, z lękiem, niską samooceną, czy z bezradnością.

Niezwykle istotną rolę w adaptacji dziecka do choroby odgrywają rodzice, nauczyciele (w przedszkolu, szkole) oraz koledzy, którzy będą potrafili skutecznie pomóc, gdy zajdzie taka konieczność. Nie znaczy to jednak, że otoczenie ma rozwiązywać problemy dziecka z pompą insulinową czy je wyręczać w codziennych czynnościach. Należy je tylko nauczyć, jak ma sobie samodzielnie z nimi radzić.

W tym celu można wykorzystać jedną z metod, jaką jest bajkoterapia. „Jeżyk Igiełka, czyli co się wydarzyło za Wielkim Dębem” autorstwa Beaty Smykiewicz-Różyckiej to tekst specjalnie w tym celu stworzony.

Wymyślony przez autorkę świat zwierząt leśnych oraz liczne perypetie przeżywane przez jego bohaterów pokazują, że trudna sytuacja, w jakiej znalazły się jeżyki, ma swoje rozwiązanie.

Bajka ta oddziałowuje na wyobraźnię dziecka. Pokazuje pożądane zachowania bohaterów zaangażowanych w wykonanie niełatwego zadania.

Ta niezwykła historia ma na celu racjonalizowanie lęku związanego z chorobą. Pokazuje ona, że chęć niesienia pomocy, wspólne działanie oraz umiejętność zespołowego pokonywania przeszkód, mogą nie tylko zapobiec skutkom choroby, ale także, uratować życie.

Ewa Jarosz Psycholog Poradnia Psychologiczno-Psychoterapeutyczna dla Dzieci i Młodzieży przy SPZOZ w Kozienicach